در کشورهای مختلف روش­ها و ابزارهای متنوعی جهت ارتقاء کیفیت مراقبت­های سلامت تا به امروز بکار گرفته شده­اند. از میان این روش­ها، حاکمیت بالینی برای نخستین بار در NHS انگلیس به عنوان استراتژی ارائه شده از سوی دولت و به منظور ارتقاء کیفیت مراقبت­های بالینی در سال 1998 مطرح شد.

حاکمیت بالینی چارچوبی است که در آن سازمان­های ارایه­ دهنده خدمات بالینی، در قبال بهبود دایمی کیفیت پاسخگو بوده و با ایجاد محیطی که درآن تعالی خدمات بالینی شکوفا می­شود به صیانت از استانداردهای عالی خدمت می پردازد. حاکمیت بالینی به طور همزمان توجهش را روی مسئولیت­پذیری جهت حفظ سطح مراقبت­های کنونی و نیز ارتقاء وضعیت کیفی مراقبت­های آتی مبذول می­دارد. همچنین مفهومی است که می­کوشد روش­ها و ابزارهای گذشته در سنجش و ارتقاء کیفیت مراقبت­ها ادغام و یکپارچه شوند. در واقع استراتژی واحد و جامعی که بهبود مستمر کیفیت را در نظام NHS انگلیس به عنوان یک مدل سیستماتیک مطرح ساخته است، حاکمیت بالینی است

مطرح شدن مفهوم حاکمیت بالینی در سال 1998 سبب شد تا کیفیت در کانون اصلاحات NHS قرار گیرد. این مفهوم قصد دارد تا تمامی فعالیت­هایی را که در مسیر مراقبت­های بالینی انجام می­شوند را ادغام نموده و آنها را در قالب یک استراتژی واحد درآورد. حاکمیت بالینی شامل مفاهیمی چون: بهبود کیفیت اطلاعات، ارتقاء مشارکت و همکاری بیماران، بهبود کار گروهی و اجرایی نمودن پزشکی مبتنی بر شواهد است و  همانند چتری است که همه چیز هایی که به حفظ و ارتقای استاندارد های مراقبت از بیمار کمک می کند، را پوشش می دهد. این امر دربرگیرنده تمامی فعالیت­های ارتقاء کیفی است که کادر بالینی آنها را روزانه در انجام مراقبت های درمانی لحاظ می­دارند. همچنین حاکمیت بالینی چارچوبی فراهم می­کند که در قالب آن، فعالیت­های بهبود کیفیت بصورتی هماهنگ و یکپارچه جای می­گیرند

آنچه اهمیت آن روشن است لزوم بهبود کارایی، اثربخشی و ایمنی بیمار است . بدین منظور، مسئولیت­پذیری مراکز ارائه خدمات سلامت می­بایست افزایش یابد تا از ناهمسانی خدمات ارائه شده به بیماران کاسته شود. هم چنین خطاهای پزشکی به عنوان یک اصل مهم در امر حاکمیت بالینی مورد توجه قرار گرفته تا بدین طریق مراقبت­های نامناسب، ضعیف و غیر اثربخش از بین بروند. از طرفی سازمان­های مراقبت سلامت از پیچیدگی زیادی برخوردار بوده و ساختار، فرایندها و مدیریت آنها برای ارتقاء مراقبت­های بالینی اهمیت زیادی دارد. حاکمیت خدمات بالینی این پیچیدگی­ها را تشخیص داده و می­کوشد تا برخی از این مسائل و مشکلات را از طریق ایجاد راهکاری ادغام یافته و جامع و حرکت مستمر به سمت بهبود کیفیت مرتفع سازد.

 

 برنامه اعتبار بخشی تحولی عظیم در مدیریت خدمات سلامت کشور است که پیوند مدیریت ارشد با ارائه خدمات موثر پزشکی را فراهم می نماید و به عنوان یکی از معتبرترین مدل های ارزیابی مبتنی بر کیفیت و ایمنی با برخورداری از مقبولیت جهانی روزافزون در بخش سلامت هماهنگ با سایر اولویت های وزارت متبوع همچون حاکمیت بالینی ، ایمنی بیمار و منشور حقوق بیمار ، همگام با استانداردهای اعتباربخشی آموزشی و توجه به زیر ساخت های پژوهشی به ویژه در زمینه رعایت ایمنی و حقوق بیمار و ارتقای کیفیت خدمات راهی نو جهت کسب اطمینان از عملکرد مناسب سازمان های ارائه دهنده خدمات سلامت را فراسوی دست اندرکاران این حوزه قرار داده است . 

اهداف اعتباربخشی:

- جایگزینی مدل اعتباربخشی به جای ارزشیابی بیمارستانهای تک تخصصی 

- ارتقای مستمر کیفیت تمام خدمات قابل ارائه در بیمارستان 

- تضمین ایمنی گیرندگان و ارائه دهندگان خدمت 

- اجرای فرآیندهای درمانی مبتنی بر استاندارد و در نظر گرفتن پیامدهای سلامت 

- یاری رساندن به مدیران و رهبران بیمارستان در عمل به وظایف خطیر خود و در حوزه مراقبتی 

- ارائه الگوی نظارتی یکپارچه جهت اطمینان از ارائه خدمات مراقبتی کیفی ، ایمنی و مبتنی بر شواهد علمی روز 

- ایمنی و بیمار محوری در کنار ارتقای کیفیت خدمات 

- پیگیری مراتب اجرایی پیاده سازی استانداردهای اعتباربخشی در سطح بیمارستان

- بازدید و پایش اقدامات انجام شده واحدهای بیمارستان از نظر مستندات اعتباربخشی.